Μεγάλο ενδιαφέρον σημειώνει η Έκθεση φωτογραφίας για το Πολυτεχνείο στη Λιβαδειά

Εντυπωσιακή είναι η έκθεση Φωτογραφίας για την εξέγερση του Πολυτεχνείου που φιλοξενείται αυτήν την περίοδο και μέχρι τις 24 Νοεμβρίου στην αίθουσα του Διοικητηρίου Λιβαδειάς.

Οι φωτογραφίες ανήκουν στον γνωστό  φωτορεπόρτερ Βασίλη Καραγεώργου, του οποίου ο φακός κατέγραψε καρέ- καρέ τις συγκλονιστικές στιγμές της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ‘73 και ταξίδεψαν σε όλον τον κόσμο γνωστοποιώντας τις τραγικές στιγμές που ζούσε εκείνη την στιγμή η χώρα μας.

Τα εγκαίνια της έκθεσης έγιναν την Πέμπτη το απόγευμα παρουσία πλήθος κόσμου που έσπευσε να δει από κοντά αυτή την συγκλονιστική καταγραφή των γεγονότων, ενώ αναμένεται τις επόμενες ημέρες να επισκεφθούν την έκθεση τα σχολεία του Νομού μας.

Η έκθεση ξεκίνησε από την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας στην Π.Ε Φθιώτιδας και συνεχίζεται στη Περιφερειακή Ενότητα Βοιωτίας.

«Είναι μια έκθεση φωτογραφίας του Φθιωτού ρεπόρτερ Βασίλη Καραγεώργου προσφορά στην ιστορική μνήμη του Πολυτεχνείου, προσφορά στη νέα γενιά. Μεταφέρει όλα τα γεγονότα απεικονίζοντας τις πραγματικές καταστάσεις όπως τις βίωσαν οι φοιτητές του Πολυτεχνείου. Η έκθεση είναι εξαιρετική και στην Φθιώτιδα την επισκέφθηκαν περίπου 800 μαθητές και πλήθος κόσμου», δήλωσε  ο Αντιπεριφερειάρχης Φθιώτιδας Ευθύμιος Καραΐσκος ο οποίος παραβρέθηκε στην τελετή.

Από τη μεριά της η Αντιπεριφερειαρχης Βοιωτίας Φανή Παπαθωμά  τόνισε «Είναι μια πρωτοβουλία της Περιφερειακής Ενότητας Βοιωτίας και αφορά στην έκθεση φωτογραφίας του φωτορεπόρτερ Βασίλη Καραγεώργου. Ένας άνθρωπος ο οποίος αποθανάτισε τις στιγμές του Πολυτεχνείου. Οι φωτογραφίες αυτές ταξίδεψαν σε όλο το κόσμο και έγινε γνωστό το πρόβλημα που αντιμετώπιζε η Ελλάδα».

Νεκταρία Ζιώγα

                               

         

Κείμενο του Βασίλη Καραγεώργου από την έκδοση «Πολυτεχνείο 1973 – 40 χρόνια απόσταση» (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Flippress).

«Από την Τετάρτη 14 Νοεμβρίου τα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα ήταν καζάνι που έβραζε. Οι φοιτητές κλεισμένοι στο Πολυτεχνείο έδειχναν την αντίθεσή τους στη Χούντα. Τα πρώτα συνθήματα έπεσαν: «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», «Λαέ, πεινάς, γιατί τους προσκυνάς;», «Κάτω η Χούντα», «Δημοκρατία» κ.ά.. Τρεις μέρες ακόμη κράτησε αυτός ο αναβρασμός και κάθε μέρα προσέρχονταν κι άλλοι φοιτητές και μαθητές κι εργάτες κι απλός κόσμος.
Φορτωμένος τις μηχανές μου περιφερόμουν, φωτογραφίζοντας τα πάντα. Από θωρακισμένα αυτοκίνητα ρίχνονταν βόμβες δακρυγόνων, οι διαδηλωτές άναβαν φωτιές για να εξουδετερώσουν τα δακρυγόνα, φωνάζοντας: «Λαέ, πολέμα, σου πίνουνε το αίμα». Από τις πολυκατοικίες οι ένοικοι πετούσαν λογής λογής χαρτιά για να ενισχύσουν τις φωτιές.
Στις 16 του Νοέμβρη ο χώρος του Πολυτεχνείου μέσα και έξω ήταν γεμάτος κόσμο που συμπαραστεκόταν στα παιδιά. Βέβαια κι οι αστυνομικοί, ένστολοι ή με πολιτικά, ήταν πάρα πολλοί. Οι πρώτοι πυροβολισμοί έπεσαν γύρω στις 6.30 μ.μ.. Μέχρι αργά το βράδυ περιφερόμουν φωτογραφίζοντας τη βίαιη προσπάθεια της αστυνομίας να απομακρύνει τον κόσμο από το Πολυτεχνείο.
Κατά τις 00.15, πρωί της 17 Νοέμβρη, μου τηλεφωνούν από την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» με τα οποία συνεργαζόμουν, ότι βγήκαν τανκς στους δρόμους. Στις 00.30 ένα δεύτερο τηλεφώνημα, ότι τα τανκς ήταν μπροστά στο ξενοδοχείο Χίλτον. Τρέχοντας σχεδόν βγήκα γωνία Πανεπιστημίου και Χρήστου Λαδά και τα ακολούθησα μέχρι το Πολυτεχνείο. Εκεί πήρα θέση ξανά στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρη. Οι σκηνές που ξετυλίχτηκαν ήταν σπαρακτικές. Τα παιδιά κρεμασμένα στα κάγκελα φώναζαν στους φαντάρους: «Είμαστε αδέλφια, είμαστε άοπλοι». Οι διαταγές όμως ήταν άλλες. Το τανκ εισβάλλει στο Πολυτεχνείο, παιδιά, τανκ και κάγκελα γίνονται ένας άμορφος σωρός. Τα μάτια μου θάμπωσαν από τα δάκρυα και δεν έβλεπα τίποτε. Αφού κατάφερα με κίνδυνο να ξεφύγω από τα μπλόκα, αναστατωμένος και απογοητευμένος αναφώνησα: «Πού είσαι, λαέ;». Αν ήταν κάτω σε συμπαράσταση, δεν θα μπορούσαν να μπουν στο Πολυτεχνείο». […]